Hey Sen

Hey sen 

İçinde can çekişen koca yortu

Mevsimler dönüştü, en çok da kışlar

Göçler, göçebeler 

Tırmanmış göğe aramış aramış

Bilmemiş yakınında 

İçinde can çekişen tomurcuk

Açmadı, açamadı kusurlu çiçekler 

Hey sen 

Beton mezarlara ağıt yakan 

Unut, unut sil kendini

Gün ağır ağır geceye aktı

Gece inanır mı güne

Gün pervasız, çıplak, beyhude

Edeb-siz-miş gece

Gece gizlermiş günü, sahte sinsice

Hey sen

Çık içinden 

Tayfa dönüş mesela 

Eskizler çiz kendini

Dene defalarca, hiç tamamlanma

Üstüne lirik şairler kussun

Hey sen

Koca hafıza sus artık 

Sinapsların yoluna ur koy

İki uçlu devinim

Çık içimden

 

Bir Cumartesi Günü

Bir Cumartesi günü intihar ettim

Yağmur doğuramadı beni yeniden

Tercih değil

Kaybolmaktan korkan bir çocuk

Babasını kaybetmiş korkuluklarda

Ayrılık bir market sepetine sığacak kadar sığ

Kan tükürdüm kaldırıma 

Dokunmak, dokunulmazlık duvarları

Bir Cumartesi günü intihar ettim

Ölüler öldüğünü anlar mı 

Anladım

O  gece kargalar ötmedi

Müzik sustu

Sessizlik içinde gürültü

Zaman yok

Saatim durdu

............................................................................................................................................

Siyah Elma

savrul ak

bir kök gibi uzan denizlere

göğü yutan kibele

bereketini nadasa bırakmış

yeni çağın siber uzaylıları

size dalından koparılmış

siyah bir elma uzatıyorum

hayır hayır

bu bir başlangıç değil

süpür kendini

sığla ağacının gövdesine

sperm ek toprağa cenin olsun

hatırla mağaraya çizdiğin ilk resmi