fotoğraflarda yüzlerini karaladıklarıma dönüşeceğimi sanmadan
annemin kırmızı geceliğine teşekkür ederken
bilemedim annesinin mavi geceliğini
barok şemsiye altında kutsadım tüm kadınlarımı
sen uyurken tekrar ettim belleğimi
geride bırakılan birkaç imgeye sarıldım
bizimki yoksul yokuşu değil
yoksun yokuşuydu
kar yağdığında korunaklı
sen uyurken gözyaşı döktüm
bağlanmana, yalnızlığına, rutinlerine
tüm ademlerime
gözlerini oydum yetişkin oyuncaklarımın
tene, kokulara tüm duyarlara
sen uyurken dünya dönmeye devam etti
rüyalardan kısa
gerçeküstüne yakın gerçeğe uzak
böyle bir aralıkta sonsuz işareti
sen uyurken kayıplar oldu
yaslar yasına dönüştü
bilemedim yoğun bakım ünitesinde olduğunu
ve o şarkıyı dinlediğini
