Hey sen
İçinde can çekişen koca yortu
Mevsimler dönüştü, en çok da kışlar
Göçler, göçebeler
Tırmanmış göğe aramış aramış
Bilmemiş yakınında
İçinde can çekişen tomurcuk
Açmadı, açamadı kusurlu çiçekler
Hey sen
Beton mezarlara ağıt yakan
Unut, unut sil kendini
Gün ağır ağır geceye aktı
Gece inanır mı güne
Gün pervasız, çıplak, beyhude
Edeb-siz-miş gece
Gece gizlermiş günü, sahte sinsice
Hey sen
Çık içinden
Tayfa dönüş mesela
Eskizler çiz kendini
Dene defalarca, hiç tamamlanma
Üstüne lirik şairler kussun
Hey sen
Koca hafıza sus artık
Sinapsların yoluna ur koy
İki uçlu devinim
Çık içimden
