İçimde koca bir boşluk, içim dışımdan taşarken. Elimde bir kalem, yazarken bu satırları gözüm yeni fark etti kocaman KAFKA yazısını. Kafka mı yazıyordu bu satırları ben mi? Ben kimim ki. İçinde koca bir boşluk tüm yaralı benliklerle özdeş. Beynimde bir havuz, dalıp dalıp çıkan biri. Boğulmuyor bir türlü, yüzmeyi iyi biliyor. Bense patlak can simitleri. Zamanı ağdalaştırıyorum. Yaralı kuşlar geçiyor kapından. Bir sala koyup nasıl gönderilir karşı kıyıya, bir daha görmemek üzere. Nasıl bir nefret meraksız? Haber yok iyi haber derler Fransızlar. Yoksa sen bir Fransız mısın? Yoksa bir Berlin Duvarı mı? Biliyorsun o duvar bile çoktan yıkıldı. Yoksa İran, Afganistan mısın?
Süt içiyorum sigarayla, Freud amca beni seviyor ben de onu. Lacan'la da barıştım. Haydi gel süt içelim sigara ile. Tüm çocukluğumuzu kutsayalım. Parmak emmeyi bırakalım şarabın tadına zamanın akışına, tüm özgür ruhlara... Sesleri duyan, renkleri gören...
Bir kâğıt ve bir kalem al, bir nokta koy kâğıda, o noktadan başla ve çiz kağıda, seni affediyorum, seni affediyorum. Bunu sadece nokta ve çizgiyle yap. Ya da tellere dokun, her notada tekrarla, seni affediyorum Dünya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder