Neden Bu Kadar Üzgünsün?

 

RÜYA

İçimde koca bir boşluk, içim dışımdan taşarken. Elimde bir kalem, yazarken bu satırları gözüm yeni fark etti kocaman KAFKA yazısını. Kafka mı yazıyordu bu satırları ben mi? Ben kimim ki.  İçinde koca bir boşluk tüm yaralı benliklerle özdeş. Beynimde bir havuz, dalıp dalıp çıkan biri. Boğulmuyor bir türlü, yüzmeyi iyi biliyor. Bense patlak can simitleri. Zamanı ağdalaştırıyorum. Yaralı kuşlar geçiyor kapından. Bir sala koyup nasıl gönderilir karşı kıyıya, bir daha görmemek üzere. Nasıl bir nefret meraksız? Haber yok iyi haber derler Fransızlar. Yoksa sen bir Fransız mısın? Yoksa bir Berlin Duvarı mı? Biliyorsun o duvar bile çoktan yıkıldı. Yoksa İran, Afganistan mısın? 

Süt içiyorum sigarayla, Freud amca beni seviyor ben de onu. Lacan'la da barıştım. Haydi gel süt içelim sigara ile. Tüm çocukluğumuzu kutsayalım. Parmak emmeyi bırakalım şarabın tadına zamanın akışına, tüm özgür ruhlara... Sesleri duyan, renkleri gören...

Bir kâğıt ve bir kalem al, bir nokta koy kâğıda, o noktadan başla ve çiz kağıda, seni affediyorum, seni affediyorum. Bunu sadece nokta ve çizgiyle yap. Ya da tellere dokun, her notada tekrarla, seni affediyorum Dünya. 

Geceye Bırakıyorum Seni

Geceye bırakıyorum seni

Telaşsız

Yürüyorum bu şehrin dik yokuşlarını

Kelimelerle oynamayacak kadar duru

Geceye şaraba bırakıyorum seni

Eğer okuduğun yerden sorulsaydı içmelerim

Bir yanlış var bu sorularda

Doğru ve yanlış ne ki

Geceye resimlerime bırakıyorum seni 

Hangi personamsın

Baştan aşağı bir soru

Dolaysız

Eylül'ün Gelişi

 Bir doğru çizdin!

Üzerine sonsuz noktalar sığdırdım

Açı çıkan kabak çekirdeği tanesi tadında

Kuramıyorum artık içinde "aşk" geçen cümleleri

Bir şiir nasıl bilmezse şiir olduğunu

Öyle bilemedim

Bilmenin bilgeliğini

Bir ur gibi büyümeye devam ediyor cehaletim

Kucaklıyorum onu tüm sezgilerimle

Sana daha siyahı anlatamadan

Hey Sen

Hey sen 

İçinde can çekişen koca yortu

Mevsimler dönüştü, en çok da kışlar

Göçler, göçebeler 

Tırmanmış göğe aramış aramış

Bilmemiş yakınında 

İçinde can çekişen tomurcuk

Açmadı, açamadı kusurlu çiçekler 

Hey sen 

Beton mezarlara ağıt yakan 

Unut, unut sil kendini

Gün ağır ağır geceye aktı

Gece inanır mı güne

Gün pervasız, çıplak, beyhude

Edeb-siz-miş gece

Gece gizlermiş günü, sahte sinsice

Hey sen

Çık içinden 

Tayfa dönüş mesela 

Eskizler çiz kendini

Dene defalarca, hiç tamamlanma

Üstüne lirik şairler kussun

Hey sen

Koca hafıza sus artık 

Sinapsların yoluna ur koy

İki uçlu devinim

Çık içimden

 

Bir Cumartesi Günü

Bir Cumartesi günü intihar ettim

Yağmur doğuramadı beni yeniden

Tercih değil

Kaybolmaktan korkan bir çocuk

Babasını kaybetmiş korkuluklarda

Ayrılık bir market sepetine sığacak kadar sığ

Kan tükürdüm kaldırıma 

Dokunmak, dokunulmazlık duvarları

Bir Cumartesi günü intihar ettim

Ölüler öldüğünü anlar mı 

Anladım

O  gece kargalar ötmedi

Müzik sustu

Sessizlik içinde gürültü

Zaman yok

Saatim durdu

............................................................................................................................................

Siyah Elma

savrul ak

bir kök gibi uzan denizlere

göğü yutan kibele

bereketini nadasa bırakmış

yeni çağın siber uzaylıları

size dalından koparılmış

siyah bir elma uzatıyorum

hayır hayır

bu bir başlangıç değil

süpür kendini

sığla ağacının gövdesine

sperm ek toprağa cenin olsun

hatırla mağaraya çizdiğin ilk resmi

Çöz Kravatını Adam

kravatıyla asılan adamlar

haritada olmayan yerlere gidelim

ağza alınmayacak küfürler edelim

ruhunu satan gezegenin fahişelerini kutsayalım

bir ben bir bene gebeyken

acılar çeken İsa'nın elleri koptu

yapıştırdım onları

bekleme bekleme yokum hiçbir yerde

kadınlar zamanı ağırlaştıran kadınlar 

meryemler gelir meryemler gider

cebir hesabı dizeler

hadi parçala zamanı 

böl beni hecelere

unut ezberlerini

arada köpeğe su ver

eski yeni karışsın

bir origami yapalım

çöz kravatını adam